به گزارش گروه قدس آنلاین، تصور بفرمایید در دیاری زندگی می کنید که مسئول و مدیر، مترادف خدمتگزار باشد... باجی به خَدَم و حَشَم و دورقاب چین ها داده نشود... جایی که مقام ارشدش نه پشت درهای بسته و سوار بر خودروی محافظ دار که بشود به وقتِ نیاز رؤیت اش کرد... و شگفت انگیزتر اینکه دولتمردش، مردم را در اولویت بداند و بیاید فاصله ها را بریزد دور... فاصله های ویرانگر را.

به نظرم باید «زنده باد» گفت به چنین سرزمینی. به گردانندگانی که رفیقِ شفیق مردم اند و خلعتِ مسئولیت را معتبر می گردانند. مدیران وظیفه شناسی مثل «امام جمعه بیله سوار» که پشت تریبون و در میدان عمل، حرف شان یکی ست و آمده اند دل جماعتی را قُرص کنند.

چنانچه خوانده ام در خبرها که در بیله سوار انگار چندان احتیاجی به تصور نیست؛ که امام جمعه ای دارد آنجا که با لباس مبدّل به بازدیدهای ناشناس می رود تا دستش بیاید عملکرد اداره ای آیا مطابق اظهارات مدیران و کارکنانش بوده یا خیر؟

که تاب نمی آورد وضعیت نابسامان را و گوشزد می کند: مسئولان باید در بین مردم و با مردم باشند و دغدغه شان جز رسیدگی به مشکلات ملت نباشد.

حجت الاسلامی که به طرفداری از عدل و حق نشان داد لازم است تصمیم گیری ها براساس واقعیت ها انجام شود. بر اساس دیده ها و ارزیابی ها.

او که قریب ۱۰۰ روز است می رود از نزدیک می بیند، یکپارچه و یک کاسه می کند، اَلک می زند و تصمیم می گیرد که با چشم انداز زشت و زیبای پیش رو چه باید کرد! برای مردمان دادخواه!

بله، گاهی باید با لباس مبدّل رفت... همپای رنج های ارباب رجوع شد... اسم و رسم را گذاشت سرِ طاقچه... احقاق حق کرد و از روی اسرار پرده برداشت... که از مسئول و مدیر عمریست جامعه جز حضور و حمایت چیز بیشتری مطالبه ندارد.

انتهای پیام /